حدیث 32. بهداشت

39 پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: مَرَّ اَخى عيسى عليه‏السلام بِمَدينَةٍ فَاِذا وُجُوهُهُمْ صُفْرٌ وَ عُيونُهُمْ زُرْقٌ فَشَكَوااِلَيْهِ ما بِهِم مِنَ الْعِلَلِ. فَقالَ: دَواؤُكُمْ مَعَكُمْ، اَنْتُمْ اِذا اَكَلْتُمُ اللَّحْمَ طَبَختُموهُ غَيْرَمَغْسولٍ، وَ لَيْسَ يَخْرُجُ شَىْ‏ءٌ مِنَ الدُّنْيا اِلاّ بِجَنابَةٍ. فَغَسَلُوا بَعْدَ ذلِكَ لُحومَهُم فَذَهَبَتْاَمْراضُهُم ؛

رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: برادرم عيسى، از شهرى عبور كرد و ديد كه مردمش رنگچهره‏هايشان زرد و چشم‏هايشان كبود است. آنان از بيمارى‏هايى كه داشتند، نزد وىاظهار ناراحتى كردند. عيسى عليه‏السلامگفت: درمانتان همراهتان است. شما هنگامى كه گوشتمى‏خوريد، آن را ناشسته مى‏پزيد، در حالى كه هيچ چيزى بدون نوعى جنابت از دنيانمى‏رود. از آن پس، گوشت‏هاى مصرفى خود را شستند و در نتيجه بيمارى‏هايشان ازميان رفت.

منبع: قصص الانبياء، ص 274، ح 357