حدیث 33. آداب ادب
3 امام على عليهالسلام: اَلنَّفْسُ مَجْبولَةٌ عَلى سوءِ الاَْدَبِ وَ الْعَبْدُ مَأمورٌ بَمُلازَمَةِ حُسْنِ الاَْدَبِوَ النَّفْسُ تَجرى [بِطَبعِها] فى مَيَدانِ المُخالَفَةِ وَ الْعَبْدُ يَجْهَدُ بِرَدِّها عَنْ سوءِ الْمُطالَبَةِفَمتى اَطْلَقَ عِنانَها فَهُوَ شَريكٌ فى فَسادِها وَ مَنْ اَعانَ نَفْسَهُ فى هَوى نَفسِهِ فَقَدْ اَشْرَكَنَفْسَهُ فى قَتْلِ نَفْسِهِ؛ نفس آدمى بر بىادبى سرشته شده است و بنده فرمان دارد كه پايبند ادبنيكو باشد. نفس آدمى با طينت خود در ميدان مخالفت مىتازد و بنده مىكوشدآن را از خواسته ناروايش برگرداند، پس هرگاه عنان نفس را رها سازد، شريك تبهكارىاوست و هر كس نفس خود را در خواهشهايش يارى رساند، در قتل خود همدستِنفس شده است. منبع: مشكاة الأنوار، ص 433
فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث) 33. آداب ادب حديث و آيات
|
