حدیث 33. آداب ادب
9 نُوفُ البِكالِىّ: رَاَيْتُ أميرَ المُؤمِنينَ عليهالسلام مُوَلِّيا مُبادِرا ، فَقُلْتُ : اَيْنَ تُريدُ يا مَولاىَ؟فَقالَ : دَعنى يا نَوفُ ، اِنَّ آمالى تُقَدِّمُنى فِى المَحبوبِ. فَقُلتُ : يا مَولاىَ وَ ما آمالُكَ؟ قالَ :قَدْ عَلِمَهَا الْمَأمولُ وَ اسْتَغنَيتُ عَنْ تَبيينِها لِغَيْرِهِ ، وَكَفى بِالْعَبْدِ اَدَبا اَلاّ يُشْرِكَ فى نِعَمِهِو اِرْبِهِ غَيْرَ رَبِّهِ؛ امير المؤمنين عليهالسلام را ديدم كه شتابان مىرود . عرض كردم : مولاى من كجا مىروى؟فرمودند : «اى نوف رهايم كن! آرزوهايم مرا به پيشگاه محبوب مىكشانَد». عرض كردم :مولاى من! آرزوهايتان چيست؟ فرمودند : «آن كس كه مورد آرزوست ، خود آنها رامىداند و نيازى نيست به غير او بگويم . بنده را همين ادب بس كه در نعمتها و نيازش ،غير پروردگارش را شريك نگردانَد» . منبع: بحار الأنوار، ج 91، ص 94، ح 12
فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث) 33. آداب ادب حديث و آيات
|