حدیث 39. اخلاق درماني
37 امام على عليهالسلام: اَعْجَبُ ما فِى الاِْنْسانِ قَلْبُهُ وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ اَضْدادٌ مِنْخِلافِها فَاِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ وَ اِنْ هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهْلَكَهُ الْحِرْصُ وَ اِنْ مَلَكَهُالْيَأسُ قَتَلَهُ الاَْسَفُ... فَكُلُّ تَقْصيرٍ بِهِ مُضِرٌّ وَ كُلُّ اِفْراطٍ بِهِ مُفْسِدٌ؛ شگفتترين عضو انسان قلب اوست و قلب مايههايى از حكمت و ضد حكمت دارد.اگر آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش مىگرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرصنابودش مىكند و اگر نااميدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مىكُشد... هر كوتاهى برايشزيانبار است و هر زيادهروى برايش تباهى آفرين. منبع: علل الشرايع، ص 109، ح 7
فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث) 39. اخلاق درماني حديث و آيات
|
