حدیث امّ سلمه

عطاء بن ابى رباح: كسى كه از امّ سلمه شنيده بود به من گفت كه امّ سلمه گفته است: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در خانه او بود كه فاطمه قابلمه‏اى آورد كه در آن سبوسابه بود و با آن نزد پيامبر رسيد. پيامبر به او فرمود: همسر و دو پسرت را فرا بخوان. امّ سلمه مى‏گويد: على، حسن و حسين آمدند و بر پيامبر وارد شدند. آنها نشستند و از آن سبوسابه خوردند و اين در حالى بود كه پيامبر بر بسترش نشسته بود، اين بستر بر سكّويى بود و عبايى خيبرى زيرش قرار داشت. امّ سلمه مى‏گويد: من در اتاق نماز مى‏خواندم كه اين آيه: «إنّما يريدُ اللّه‏ُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أهْلَ البيتِ ويُطَهِّرَكُم تَطْهيراً» نازل شد. امّ سلمه مى‏گويد: پيامبر باقيمانده اين عبا را گرفت و آنها را با آن پوشاند، سپس دستش را بيرون آورد و با آن به آسمان اشاره كرد و فرمود: بار خدايا! اينان اهل بيت و خواصّ من هستند، پس هرگونه پليدى را از آنها دور كن و كاملاً پاكشان گردان. بار خدايا! اينان اهل بيت و خواصّ من هستند، پس هرگونه پليدى را از آنها دور كن و كاملاً پاكشان گردان. امّ سلمه مى‏گويد: من سرم را به درون خانه بردم و گفتم: آيا من هم با شما هستم يا رسول اللّه‏! فرمود: تو به سوى خير، روانى، تو به سوى خير روانى.