حدیث عبداللّه‏ بن عبّاس

سعيد بن مسيّب به نقل از ابن عبّاس: روزى پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نشسته بود و على، فاطمه، حسن و حسين نزد او بودند. پس پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: خدايا! تو مى‏دانى كه اينها اهل بيت من هستند، هر كه آنها را دوست مى‏دارد دوست بدار و هر كه از آنها نفرت دارد از ايشان نفرت بدار و همراهى كن هر كه را با آنها همراهى كند و دشمن بدار هر كه ايشان را دشمن مى‏دارد و يارى رسان هر كه را بديشان يارى رساند و آنها را از هر پليدى پاك گردان و از هر گناهى معصومشان بدار و به روح قدسى از پيش خود تأييدشان كن... سپس دستش را به سوى آسمان برد و گفت: خدايا! تو را گواه مى‏گيرم كه هر كس ايشان را دوست داشته باشد دوست دارم و نفرت كسى را كه نفرت آنها را در دل داشته باشد در دل دارم و با كسى كه با آنها صلح وسلام داشته باشد صلح و سلام دارم و با كسى كه با آنها بستيزد مى‏ستيزم و دشمن كسى هستم كه با آنها دشمنى ورزد و يار كسى هستم كه به آنها يارى رساند.