حدیث آگاهترين مردم

عنه عليه‏السلام ـ وعِندَهُ اُناسٌ مِن أهلِ الكوفَةِ ـ : عَجَبًا لِلنّاسِ ، إنَّهُم أخَذوا عِلمَهُم كُلَّهُ عَن رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فَعَمِلوا بِهِ واهتَدَوا، ويَرَونَ أنَّ أهلَ بَيتِهِ لَم يَأخُذوا عِلمَهُ ! ونَحنُ أهلُ بَيتِهِ وذُرِّيَّتُهُ، في مَنازِلِنا نَزَلَ الوَحيُ ، ومِن عِندِنا خَرَجَ العِلمُ إلَيهِم ، أفَيَرَونَ أنَّهُم عَلِموا واهتَدَوا وجَهِلنا نَحنُ وضَلَلنا ؟! إنَّ هذا مُحالٌ .

امام صادق عليه‏السلام : در حالى كه گروهى از كوفيان در خدمت ايشان بودند ـ : شگفت از مردمى كه همه علم خود را از پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ستاندند و بدان عمل كردند و ره يافتند و گمان مى‏كنند اهل بيت او علمش را نستانده‏اند در حالى كه ما اهل بيت و ذرّيه او هستيم، وحى در خانه‏هاى ما فرود آمد و علم از سوى ما بديشان صادر شد. آيا آنها گمان مى‏كنند كه آگاه شده‏اند و ره يافته‏اند، ولى ما نمى‏دانيم و گمراه شده‏ايم؟ اين امرى محال است.

منبع: الكافي : 1 / 398 / 1 ، أمالي المفيد : 122 / 6 ، بصائر الدرجات : 12 / 3 كلّها عن يحيى بن عبداللّه‏ .