حدیث فصل نهم : كليات مكارم اخلاقى اهل بيت

ابو اُمامه، سهل بن حنيف انصارى به نقل از يكى از اصحاب پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مسلمانان مسكين و ضعيف را كه بيمار بودند، عيادت مى‏فرمود و جنازه‏شان را تشييع مى‏كرد و هيچ كس جز او، بر آنها نماز نمى‏خواند. زنى درمانده از اهالى عوالى، بيماريش طولانى شد و پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از همسايگانى كه به ديدار او مى‏رفتند حال آن زن را جويا مى‏شد و به آنان فرمان داد، اگر آن زن از دنيا رفت به خاكش نسپرند، تا اين كه حضرت صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بر او نماز بگزارد. شبى اين زن درگذشت و او را با جنازه‏ها ـ يا گفت به مكان جنازه‏ها ـ به مسجد رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آوردند تا پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آن گونه كه از ايشان خواسته بود، بر او نماز بگزارد، اما ديدند پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پس از نماز عشا خوابيده است و خوش نداشتند پيامبر را از خواب بيدار كنند، لذا خود بر او نماز گزاردند و او را بردند. چون صبح شد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از همسايگان آن زن كه نزد پيامبر بودند، حال آن زن را جويا شد و آنها خبر مرگ او را به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله دادند و گفتند كه نخواستند پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را، براى او بيدار كنند. پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به آنها فرمود: چرا چنين كرديد؟ راه بيفتيد، آنها با پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به راه افتادند تا به گور او رسيدند و چنان كه براى نماز ميّت مى‏ايستند، پشت سر پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به صف ايستادند و پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بر آن زن نماز گزارد.