حدیث فصل دوم : حُسن معاشرت

امام على عليه‏السلام : هنگام خداحافظى با گروهى از شيعيان خود كه از كوفه نزد وى آمده بودند ـ : شما را سفارش مى‏كنم به پروا داشتن از خدا و به كار بستن فرمان او و دورى از نافرمانيش و باز گرداندن امانت به كسى كه به شما امانتى سپرده است و حسن معاشرت با كسى كه با او همنشينى‏مى‏كنيد واين كه براى ما دعوتگرانى خاموش باشيد. عرض كردند: يابن رسول اللّه‏! چگونه با خاموشى به سوى شما دعوت كنيم؟ فرمود: اين كه به طاعت خدا كه ما شما را بدان فرمان داده‏ايم، عمل كنيد و از ارتكاب حرامهاى خدا كه ما شما را از آن باز داشته‏ايم، باز ايستيد و با مردم به راستى و دادگرى رفتار كنيد و امانت را ادا كنيد و به خوبيها فرا خوانيد و از زشتيها باز داريد و مردم جز خوبى، چيزى از شما نبينند؛ زيرا هر گاه اين صفات را در شما بيابند، گويند: اينان فلانيها هستند، خدا رحمت كند فلان را، چه نيكو ياران خود را تربيت كرده است. وبه ارزش آن‏چه ما داريم پى مى‏برند و در نتيجه به سوى ما بشتابند. گواهى مى‏دهم كه شنيدم، پدرم محمّد بن على ـ رضوان و رحمت و بركات خداوند بر او باد ـ مى‏فرمود: دوستان و شيعيان ما در گذشته بهترين افراد جامعه خود بودند، اگر در ميان تيره‏اى، پيشنماز مسجدى بود، از آنها بود، اگر در قبيله‏اى، مؤذنى بود، از آنان بود، اگر كسى بود كه به او وديعه‏اى مى‏سپردند، از آنان بود، اگر امانت دارى بود، از آنان بود، اگر عالمى بود كه مردم، در مسائل دينى و مصلحت امور خود به او مراجعه مى‏كردند، از آنان بود، پس شما نيز چنين باشيد، ما را محبوب مردم گردانيد و ما را نزد آنان، منفور نگردانيد.