حدیث فصل چهارم : سفارشهاى جامع اهل بيت...

عبدالرحمن بن حجّاج: ابوالحسن موسى (الكاظم) عليه‏السلام وصيّت اميرالمؤمنين عليه‏السلامرا براى من فرستاد و آن بدين شرح است: به نام خداوند بخشاينده مهربان. اين است آن چه على بن ابى طالب بدان سفارش مى‏كند. گواهى مى‏دهد كه معبودى جز خداى يگانه بى‏انباز نيست و محمّد بنده و فرستاده اوست، او را با هدايت و دين حقّ فرستاد تا بر همه اديان، چيره‏اش گرداند، هرچند مشركان، خوش نداشته باشند، درود خدا بر او و خاندانش باد. سپس، نماز و عبادت و زندگى و مرگم، همه، براى خداوند است كه پروردگار جهانيان است و او را انبازى نيست. [چرا كه ]بدين كار فرمان يافته‏ام و من از تسليم شدگان [در برابر فرمان او] هستم.
از اين كه بگذريم، من تو را اى حسن و همه اعضاى خانواده‏ام را و فرزندانم را و هركسى را كه نامه‏ام به او رسد، به پروا داشتن از پروردگارتان، اللّه‏، سفارش مى‏كنم و اين كه جز در حالت مسلمانى [و تسليم فرمان خدا بودن] از دنيا نرويد و همگى به ريسمان خدا چنگ در زنيد و پراكنده نشويد؛ زيرا كه شنيدم رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايد: آشتى و سازگارى، از بيشتر نمازها و روزه‏ها برتر است. و راستى كه، آن چه دين را نابود و ريشه كن مى‏كند، همان اختلاف و پراكندگى است و نيرويى، جز به واسطه خداوند والا و بزرگ نباشد. به خويشاوندان خود توجه كنيد و به آنان رسيدگى نماييد تا خداوند در كار حسابرسى، بر شما آسان گيرد.
خدا را، خدا را در حقّ يتيمان، مبادا خوراك آنان را دير به دير رسانيد و در برابر ديدگان شما تباه شوند؛ زيرا شنيدم كه رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايد: هركس يتيمى را سرپرستى كند تا اين كه بى‏نياز شود، خداوند عز و جل به سبب اين كار، بهشت را بر او واجب سازد، همان گونه كه براى خوردن مال يتيم، دوزخ را واجب فرموده است.
خدا را، خدا را درباره قرآن، مبادا ديگران در عمل به آن، بر شما سبقت جويند، خدا را، خدا را در حقّ همسايگانتان؛ چرا كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله درباره آنان سفارش كرده است. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پيوسته در حقّ آنها سفارش مى‏كرد تا جايى كه گمان برديم براى آنان ميراث قرار دهد.
خدا را، خدا را درباره خانه پروردگارتان، تا زنده‏ايد آن را از وجود خود خالى مگذاريد؛ زيرا اگر رها شود، مهلت داده نخواهيد شد [و به زودى انتقام و عذاب الهى بر شما فرود خواهد آمد] و كمترين دستاورد كسى كه آهنگ زيارت آن كند، اين است كه گناهان گذشته او آمرزيده شود.
خدا را، خدا را درباره‏نماز؛ زيرا كه آن بهترين عمل است و ستون دين شماست.
خدا را، خدا را درباره‏زكات؛ زيرا كه آن، خشم پروردگارتان‏را فرومى‏نشاند.
خدا را، خدا را درباره ماه رمضان؛ زيرا كه روزه آن محافظى در برابر آتش است.
خدا را، خدا را درباره حقّ درويشان و مستمندان، پس آنان را در زندگى خود شريك گردانيد.
خدا را، خدا را درباره جهاد كردن با مال و جان و زبان خود؛ زيرا كه در حقيقت، دو كس جهاد كنند: پيشواى هدايت، يا كسى كه از او فرمان برد و از رهبرى او پيروى كند.
خدا را، خدا را درباره فرزندان پيامبرتان، مبادا با حضور شما و در ميان شما ستمى بينند، در حالى كه مى‏توانيد از آنان دفاع كنيد.
خدا را، خدا را درباره آن دسته از ياران پيامبرتان كه بدعتى ننهادند و بدعتگذارى را پناه ندادند؛ زيرا رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در حقّ آنان سفارش فرمود و بدعتگذار از آنها و جز آنها را و نيز پناه دهنده بدعتگذار را، لعنت كرد.
خدا را، خدا را درباره زنان و مملوكانتان؛ زيرا آخرين سخن پيامبرتان اين بودكه فرمود: شما را در حقّ‏دوموجودناتوان‏سفارش‏مى‏كنم: زنان‏ومملوكانتان.
نماز، نماز، نماز؛ در راه خدا از سرزنش هيچ سرزنشگرى مهراسيد تا [در نتيجه ]خداوند شما را از شرّ هر آن كس كه آزارتان دهد و بر شما ستم و تعدى كند، نگه دارد. با مردم همان گونه كه خداوند عزوجل فرمانتان داده است، نيكو سخن گوييد و امر به معروف و نهى از منكر را فرومگذاريد كه (اگر چنين كنيد) خداوند بَدان شما را زمامدارامور شما مى‏گرداند و آن گاه هرچه در حقّ آنان نفرين كنيد، مستجاب نمى‏شود.
اى فرزندان من، بر شما باد كه به يكديگر بپيونديد و به يكديگر بذل و بخشش كنيد و نسبت به هم نيكى روا داريد و از قطع رابطه و پشت كردن به همديگر و پراكندگى بپرهيزيد. در راه نيكى و پرهيزگارى هميارى كنيد و در كار گناه و ستم همكارى نكنيد. از خدا بترسيد كه كيفر خدا سخت است. خداوند، شما خانواده را حفظ كند و [حرمت] پيامبرتان را در ميان شما نگهدارد. شما را به خدا مى‏سپارم و بدرود مى‏گويم و رحمت و بركات خدا را برايتان خواهانم.