حدیث فصل چهارم : سفارشهاى جامع اهل بيت...

امام باقر عليه‏السلام ـ در سفارش به برخى شيعيان خود ـ : اى گروه شيعيان ما، توصيه‏ها و سفارش ما به دوستانمان‏را بشنويد و نيك دريابيد. راست گفتار باشيد، به سوگندتان با دوستان و دشمنانتان وفادار باشيد، با اموالتان به مدد يكديگر بشتابيد، قلباً يكديگر را دوست بداريد، به درويشانتان صدقه دهيد، در كار خود متحد باشيد، به هيچ كس دغلى و خيانت روا مداريد، بعد از يقين [در عقيده به حقّانيت ما] دچار شكّ و ترديد نشويد، بعد از پيشروى، از ترس، گام واپس ننهيد، هيچ يك از شما به دوستدار خود پشت نكند، زنهار به دوستى با غير خود ميل‏نكنيد وبه اغيار دست مودّت ندهيد و كارتان جز براى پروردگارتان نباشد و ايمان و عقيده‏تان به كسى جز پيامبرتان نباشد و از خدا يارى طلبيد و شكيبا باشيد كه «زمين از آنِ خداست و آن را به هركس از بندگانش كه بخواهد به ارث مى‏دهد و فرجام، از آن پرهيزگاران است». زمين از آنِ خداوند است و او آن را به بندگان شايسته‏اش، به ارث مى‏دهد.
سپس فرمود: از شيعيان ما، آن كسى دوستدار خدا و دوستدار رسول اوست كه هرگاه سخن گويد، راست گويد و هرگاه وعده‏اى دهد، بدان وفا كند و هرگاه امانتى بدو سپرده شود، آن را برگرداند و هرگاه در راه حقّ بارى بر دوش او نهند، آن را به دوش كشد و هرگاه حقّ واجبى از او خواسته شود، عطا كند و هرگاه به كار حقّى فرمان داده شود، انجامش دهد. شيعه ما كسى است كه علم او از گوشش فراتر نرود [اسرار ما را كه مى‏شنود حفظ كند] ؛ شيعه ما كسى است كه عيب جوى ما را مدح نمى‏گويد، با كسى كه به ما بغض مى‏ورزد، پيوند برقرار نمى‏سازد، با كينه جوى ما، همنشينى نمى‏كند، اگر به مؤمنى برسد، به او احترام مى‏گذارد، اگر به نادانى برخورَد، از او دورى مى‏كند؛ شيعه ما كسى است كه [از سختيها و گرفتاريها] چونان سگ، زوزه نمى‏كشد و مانند كلاغ، طمّاع نيست و به سوى احدى جز برادران خود، دست نياز دراز نمى‏كند، حتى اگر از گرسنگى بميرد؛ شيعه ما كسى است كه به عقيده ما معتقد باشد، به خاطر ما، دوستان خود را ترك مى‏گويد، كسانى را كه از او دور و بيگانه‏اند، اما دوستدار مايند، به خود نزديك مى‏كند و نزديكان خود را كه با ما دشمن‏اند از خود دور مى‏گرداند.