حدیث دوستى
أبُو الدَّيلَمِ : لَمّا جيءَ بِعَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليهماالسلامأسيرًا فَاُقيمَ عَلى دَرَجِ دِمَشقَ قامَ رَجُلٌ مِن أهلِ الشّامِ فَقالَ : الحَمدُ للّهِِ الَّذي قَتَلَكُم وَاستَأصَلَكُم وقَطَعَ قُربَى الفِتنَةِ ، فَقالَ لَهُ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهماالسلام : أقَرَأتَ القُرآنَ ؟ قالَ : نَعَم ، قالَ : أقَرَأتَ آلَ حم ؟ قالَ : قَرَأتُ القُرآنَ ولَم أقرَأ آلَ حم ؟ قالَ : ما قَرَأتَ «قُل لا أسأَلُكُم عَلَيهِ أجرًا إلاَّ المَوَدَّةَ فِي القُربى» ؟ قالَ : وإنَّكُم لَأَنتُم هُم ؟ قالَ : نَعَم . ابو ديلم: هنگامى كه على بن الحسين را به اسيرى آوردند و بر روى پلكان (مسجد) دمشق نگهش داشتند، مردى از اهل شام برخاست و گفت: سپاس خدايى را كه شما را بكشت و ريشهتان را بر كند و شاخ فتنه را قطع كرد. علىبنالحسين عليهماالسلامبه او فرمود: آيا قرآنراخواندهاى؟ مرد گفت: آرى. فرمود: آيا آل حم را خواندهاى؟ مرد گفت: قرآن خواندهام اما آل حم نخواندهام. حضرت فرمود: نخواندهاى: «بگو: من به ازاى اين از شما مزدى نمىخواهم مگر دوستى خويشاوندانم»؟ مرد گفت: شماييد آن خويشاوندان؟ فرمود: آرى. منبع: تفسير الطبريّ : 13 / الجزء 25 / 25 ، العمدة : 51 / 46 ، وراجع الغدير : 2 / 309 / 8 .
فهرست اهل بيت در قرآن و حديث ج2 دوستى حديث و آيات
|