اِبنُ شَهرِ آشوبَ : كانَ النّاسُ يَحفِرونَ الخَندَقَ ويُنشِدونَ سِوى سَلمانَ ، فَقالَ النَّبِيُّ صلىاللهعليهوآله : اللّهُمَّ أطلِق لِسانَ سَلمانَ ولَو عَلى بَيتَينِ مِنَ الشِّعرِ ، فَأَنشَأَ سَلمانُ :
ما لي لِسانٌ فَأَقولَ شِعرا
أسأَلُ رَبّي قُوَّةً ونَصرا
عَلى عَدُوّي وعَدُوِّ الطُّهرا
مُحَمَّدِ المُختارِ حازَالفَخرا
حَتّى أنالَ فِي الجِنان قَصرا
مَع كُلِّ حَوراءَ تُحاكِي البَدرا
فَضَجَّ المُسلِمونَ ، وجَعَلَت كُلُّ قَبيلَةٍ تَقولُ : سَلمانُ مِنّا ، فَقالَ النَّبِيُّ صلىاللهعليهوآله : سَلمانُ مِنّا أهلَ البَيتِ
.
ابن شهر آشوب: مسلمانان، همگى مشغول كندن خندق بودند و هريك شعرى مىسرود به جز سلمان. پيامبر صلىاللهعليهوآله عرضه داشت: بار خدايا، زبان سلمان را حتى اگر شده به دو بيت شعر گويا كن. در اين زمان، سلمان شروع به خواندن اين ابيات كرد:
مرا زبانىنيست كه شعرىبگويم، از پروردگارم نيرو ونصرتى همى خواهم
بر دشمنم و دشمن آن مرد پاك، محمّد برگزيده كه به افتخار نايل آمد
تا اينكه در بهشتبه قصرىرسم، با سيهچشمانىچونماه شبچهارده
مسلمانان، فرياد شادىبرآوردند وهر قبيلهاى مىگفت: سلمان از ماست، اما پيامبر صلىاللهعليهوآله فرمود: سلمان از ما خاندان است.
منبع: المناقب لابن شهرآشوب : 1 / 85 .