حدیث ح ـ سراى رفتن
عنه عليهالسلام : إنَّ الدُّنيا دارُ شُخوصٍ ومَحَلَّةُ تَنغيصٍ ، ساكِنُها ظاعِنٌ ، وقاطِنُها بائِنٌ ، وبَرقُها خالِبٌ ، ونُطقُها كاذِبٌ ، وأموالُها مَحروبَةٌ ، وأعلاقُها مَسلوبَةٌ . ألا وهِيَ المُتَصَدِّيَةُ العَتونُ ، وَالجامِحَةُ الحَرونُ ، وَالمانِيَةُ الخَؤونُ . امام على عليهالسلام : دنيا ، سراى رفتن است و جايگاه تلخىها ؛ ساكن آن ، كوچنده است و مقيم آن ، از دنيا جدا مىشود ؛ آذرخشش بىباران است، گفتارش دروغ، دارايىهايش به غارت رونده و نفايسش از كف رونده. بدانيد كه دنيا سختگير و سركش و چموش است و دروغگويى خيانتپيشه است. منبع: عبارت «المتصدية العتون» كه در متن اصلى روايت آمده ، به معناى «سختگير بر بدهكار» و «آزار دهنده» معنا شده است ؛ يعنى دنيا عرصه را بر انسان سخت مىگيرد تا او را شكار كند و به دام افكَنَد.
فهرست دنيا و آخرت ج1 ح ـ سراى رفتن حديث و آيات
|
