حدیث الف ـ مَثَل مرغزار بهارى

«إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَـهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاْءَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الاْءَنْعَـمُ حَتَّى إِذَا أَخَذَتِ الاْءَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَـدِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلاً أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَـهَا حَصِيدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالاْءَمْسِ كَذَ لِكَ نُفَصِّلُ الآيَـتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» . حديث

«در حقيقت، مَثَلِ زندگى دنيا به سان آبى است كه آن را از آسمان فرو ريختيم . پس گياه زمين ، از آنچه مردم و دام‏ها مى‏خورند ، با آن در آميخت تا آن گاه كه زمين ، پيرايه خود را برگرفت و آراسته گرديد و اهل آن پنداشتند كه آنان ، بر آن قدرت دارند . شبى يا روزى فرمان [ويرانى] ما آمد و آن را چنان در ديده كرديم كه گويى ديروز وجود نداشته است. اين گونه ، نشانه‏ها[ى خود] را براى مردمى كه مى‏انديشند ، به روشى بيان مى‏كنيم».
«وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنزَلْنَـهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الاْءَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَـحُ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْ‏ءٍ مُّقْتَدِرًا» . حديث
«و براى آنان ، زندگى دنيا را مَثَل بزن كه مانند آبى است كه آن را از آسمان ، فرو فرستاديم . سپس ، گياه زمين با آن در آميخت و [چنان] خشك گرديد كه بادها پراكنده‏اش كردند ؛ و خداست كه همواره بر هر كارى تواناست».
الإمام عليّ عليه‏السلام ـ في وَصفِ الدُّنيا ـ : فَهِيَ كَرَوضَةٍ اِعتَمَّ حديث مَرعاها ، وأعجَبَت مَن يَراها ، عَذبٌ شِربُها ، طَيِّبٌ تُربُها ، تَمُجُّ عُروقُها الثَّرى حديث ، وتَنطُفُ حديث فُروعُهَا النَّدى ، حَتّى إذا بَلَغَ العُشبُ إبّانَهُ حديث ، وَاستَوى بَنانُهُ حديث ، هاجَت ريحٌ تَحُتُّ حديث الوَرَقَ ، وتُفَرِّقُ مَا اتَّسَقَ ، فَأَصبَحَت كَما قالَ اللّه‏ُ : «هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَـحُ وَ كَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْ‏ءٍ مُّقْتَدِرًا» ، اُنظُروا فِي الدُّنيا في كَثرَةِ ما يُعجِبُكم ، وقِلَّةِ ما يَنفَعُكُم . حديث

امام على عليه‏السلام ـ در وصف دنيا ـ : دنيا چون مرغزارى است كه گياهانش قد كشيده و بيننده‏اش را خوش مى‏آيد ، آبش گواراست و خاكش خوش. از آوندهايشان تَرى مى‏تراود و از شاخه‏هايشان ژاله مى‏چكد، و چون سبزه‏هايش رشد كنند و گل و گياهانش قامت بيفرازند، به ناگاه ، بادى وزيدن مى‏گيرد و برگ‏ها را فرو مى‏ريزد و آن همه نظم و هماهنگى را از هم مى‏پراكند و چنان مى‏شود كه خداوند فرموده است: «و چنان خشك گرديد كه بادها پراكنده‏اش كردند، و خداست كه همواره بر هر كارى تواناست . دنيا را بنگريد كه از آنچه شما را خوش مى‏آيد، چه فراوان دارد و آنچه شما را سودمند مى‏افتد ، چه اندك دارد» .

منبع: الكافي : ج 8 ص 17 ح 3 عن محمّد بن إسماعيل الهمداني عن الإمام الكاظم عليه‏السلام .
فهرست دنيا و آخرت ج1 الف ـ مَثَل مرغزار بهارى حديث و آيات
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com