حدیث الف ـ مَثَل مسافر

عنه عليه‏السلام : أيُّهَا النّاسُ! إنَّ الدُّنيا لَيسَت لَكُم بِدارٍ ولا قَرارٍ ، إنَّما أنتُم فيها كَرَكبٍ عَرَّسوا فَأَناخوا ، ثُمَّ استَقَلّوا فَغَدَوا وراحوا ، دَخَلوا خِفافا وراحوا خِفافا ، لَم يَجِدوا عَن مُضِيٍّ نُزوعا ، ولا إلى ما تَرَكوا رُجوعا ، جُدَّ بِهِم فَجَدّوا ، ورَكَنوا إلَى الدُّنيا فَمَا استَعَدّوا ، حَتّى إذا اُخِذَ بِكَظَمِهِم وخَلَصوا إلى دارِ قَومٍ جَفَّت أقلامُهُم ، لَم يَبقَ مِن أكثَرِهِم خَبَرٌ ولا أثَرٌ ، قَلَّ فِي الدُّنيا لَبثُهُم ، وعُجِّلَ إلَى الآخِرَةِ بَعثُهُم ، فَأَصبَحتُم حُلولاً في دِيارِهِم ، ظاعِنينَ عَلى آثارِهِم ، وَالمَطايا بِكُم تَسيرُ سَيرا ما فيهِ أينٌ ولا تَفتيرٌ ، نَهارُكُم بِأَنفُسِكُم دَؤوبٌ ، ولَيلُكُم بِأَرواحِكُم ذَهوبٌ ، فَأَصبَحتُم تَحكونَ مِن حالِهِم حالاً وتَحتَذونَ مِن مَسلَكِهِم مِثالاً ، فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الحَياةُ الدُّنيا ؛ فَإِنَّما أنتُم فيها سَفرٌ حُلولٌ ، المَوتُ بِكُم نُزولٌ ،
فيكُم مَناياهُ ، وتَمضي بِأَخبارِكُم مَطاياهُ ، إلى دارِ الثَّوابِ وَالعِقابِ وَالجَزاءِ وَالحِسابِ .

امام على عليه‏السلام : اى مردم! دنيا ، نه سراى شهادت و نه ماندنگاهتان است؛ بلكه شما در آن به سان كاروانى هستيد كه اواخر شب در جايى اتراق مى‏كنند و مى‏آسايند، و صبحگاهان بر مى‏نشينند و مى‏كوچند ، زود در مى‏آيند و زود مى‏روند، از رفتن گزيرى نمى‏يابند و به آنچه بر جاى نهاده‏اند ، بازگشتى ندارند. آنان را به شتاب وا داشتند و شتافتند، و به دنيا ميل كردند و خود را آماده نساختند، تا آن كه حلقومشان گرفته شد و به سراى مردمانى در آمدند كه قلم‏هايشان خشكيد و از بيشتر آنان ، نام و نشانى نماند. در دنيا ، اندك ماندند و زود ، رهسپار آخرت شدند و شما در خانه‏هاى آنان ، مقيم شديد و در پىِ آنان مى‏كوچيد و مَركب‏ها، بى‏هيچ خستگى و سستى، شما را مى‏برند. روزتان ، جسم‏هاى شما را مى‏فرسايد و شبتان ، جان‏هاى شما را مى‏بَرَد و شما ، حكايتگر حالِ آن رفتگان مى‏شويد و به راه آنان مى‏رويد. پس، زنهار كه زندگى دنيا شما را نفريبد؛ چه ، شما در دنيا مسافرانى هستيد فرود آمده [در اين منزلگاه]، و مرگ در ميان شما فرود آمده و با تيرهاى نابودى آماجتان قرار
داده و مَركب‏هاى آن ، خبرهاى شما را به سوى سراى پاداش و كيفر و سزا و حساب مى‏بَرَد.

منبع: الكافي : ج 8 ص 171 ح 193 عن جابر عن الإمام الباقر عليه‏السلام ، تنبيه الخواطر : ج 2 ص 149 نحوه ، بحار الأنوار : ج 77 ص 348 ح 30 وراجع مطالب السؤول : ص 51 .