حدیث الف ـ مَثَل مسافر

امام على عليه‏السلام ـ در سفارش به فرزندش حسن عليه‏السلام ـ : فرزندم! من ، تو را از دنيا و حال و روز آن ، و از كف رفتن و دست به دست شدنش آگاه ساختم، و از آخرت و آنچه براى اهل آخرت در آن جا آماده شده است ، تو را آگاه ساختم، و درباره آن ، برايت نمونه‏هايى آوردم تا از آنها درس بياموزى و راه درست بپويى.
همانا حكايت آن كه حقيقت دنيا را شناخت ، [مردم دنيا در نظرش [حكايت گروه مسافرانى است كه فرود آمدن در منزلگاهى خشك و بى‏آب و علف را خوش ندارند و آهنگ منزلگاهى سرسبز و ناحيه‏اى خرّم كنند . پس دشوارى راه و فراق يار و سختى سفر و ناگوارى خوراك را تحمّل كنند تا به سراى دلباز و منزلگاه آسوده خود در آيند . چنين مسافرانى از هيچ يك از اين سختى‏ها درد و رنجى احساس نمى‏كنند و از خرج كردن در اين باره ، زيان نمى‏بينند و هيچ چيز برايشان دوست داشتنى‏تر از آن چيزى نيست كه آنان را به سرمنزل مقصود و بارافكنشان نزديك مى‏گردانَد.
و حكايت كسى كه فريفته دنيا شود، حكايت گروهى است كه در منزلگاهى سرسبز و خرّم ، فرود آمده باشند و از آن جا به منزلگاهى خشك بكوچند. براى چنين گروهى ، چيزى ناخوشايندتر و وحشتناك‏تر از آن نيست كه از آن جايى كه بوده‏اند ، جدا شوند و به آن جايى كه مى‏كوچ‏اند و رهسپار آن‏اند، بروند.