حدیث اسلام، دين دنيا و آخرت

امام على عليه‏السلام ـ در نامه‏اش به محمّد بن ابى بكر و مصريان ـ : بر شما باد پروا داشتن از خدا؛ زيرا هيچ چيز به مانند پرواى از خدا ، جامع خوبى‏ها نيست و به هيچ چيز چون تقوا نمى‏توان به خير دنيا و آخرت رسيد . خداوندمى‏فرمايد: «به آنان كه تقوا پيشه كرده‏اند ، گفته مى‏شود : پروردگارتان چه فرو مى‏فرستاد؟ مى‏گويند: خوبى. براى آنان كه نيكى كردند ، در اين دنيا نيكى است، و البته سراى آخرت ، بهتر است، و چه نيكوست جايگاه تقوا پيشگان» .
بدانيد اى بندگان خدا كه مؤمن ، براى سه پاداش كار مى‏كند: يا براى خير دنيا؛ زيرا كه خداوند ، او را در همين دنيا براى كارش پاداش مى‏دهد. خداى
سبحان درباره ابراهيم فرموده است: «و مزدش را در دنيا به او داديم و در آخرت نيز از شايستگان خواهد بود» . پس، هركه براى خداى متعال كار كند ، خداوند ، مزدش را در دنيا و آخرت به او مى‏دهد و در هر دو جا خواست‏هاى او را بر مى‏آورد. خداوندفرموده است: «اى بندگان من كه ايمان آورده‏ايد ! از پروردگارتان بترسيد. براى آنان كه خوبى كردند ، در اين دنيا خوبى است، و زمين خدا پهناور است . براستى كه شكيبايان مزد خويش را بى‏حساب ، دريافت خواهند كرد» . پس خداوند ، آنان را بدانچه در دنيا عطايشان كرده است ، در آخرت حسابرسى نمى‏كند. خداىفرموده است: «براى آنان كه كار نيك كنند ، پاداش نيك است و افزونى» . مراد از پاداش نيك، بهشت است و از افزونى، دنيا.
و يا براى خير آخرت [كار مى‏كند]؛ زيرا كه خداوند در برابر هر كار نيكى يك گناه مى‏بخشد. خداى مى‏فرمايد: «همانا خوبى‏ها بدى‏ها را از بين مى‏برند. اين ، پندى است براى پندگيرندگان» تا اين كه چون روز قيامت شود ، خوبى‏هايشان براى آنان محاسبه گردد، سپس به شمار هريك از آنها ، ده تا هفتصد برابر به ايشان عطا كند. خداوند مى‏فرمايد: «اين ، پاداشى است از پروردگار تو ؛ عطايى از روى حساب» . و مى‏فرمايد: «پس، براى آنان دو برابر آنچه انجام داده‏اند ، پاداش است و آنها در غرفه‏ها [ى بهشتى] آسوده خاطر خواهند بود» پس ـ خدايتان رحمت كناد ـ به اين همه پاداش ، روى آوريد و براى آن كار كنيد و به ترغيب يكديگر بپردازيد.
بدانيد، اى بندگان خدا، كه تقواپيشگان ، خير دنيا و آخرت را به دست آوردند: با اهل دنيا در دنيايشان شريك‏اند ؛ ليكن اهل دنيا در آخرت آنان شريكشان نيستند. خداوند ، از دنيا به آن اندازه‏اى كه بسنده‏شان كند و بى‏نيازشان سازد، برايشان مباح و روا ساخت. خداوند بلند نام مى‏فرمايد: «بگو: چه كسى زيورهايى را كه خدا براى بندگانش پديد آورده و روزى‏هاى
پاكيزه، را حرام گردانيده است؟ بگو: همه اينها در زندگى دنيا از آنِ كسانى است كه ايمان آورده‏اند و روز قيامت نيز ويژه آنان است. اين گونه ، آيات خود را براى گروهى كه مى‏دانند ، به روشنى بيان مى‏كنيم» . آنان در دنيا به بهترين وجه زيستند، به بهترين وجه ، خوردند و با اهل دنيا در دنيايشان شريك‏اند. در كنار آنان ، از خوراك‏هاى پاكيزه‏اى كه اهل دنيا مى‏خورند خوردند و از نوشيدنى‏هاى گوارايى كه ايشان مى‏نوشند، نوشيدند و از بهترين لباس‏هايى كه مى‏پوشند، پوشيدند و در بهترين خانه‏هايى كه ايشان سكونت مى‏كنند، سكونت كردند و مانند آنها با بهترين همسران ، ازدواج كردند و بر بهترين مَركب‏ها سوار شدند ؛ همانند اهل دنيا از لذّت دنيا بهره‏مند شدند و فردا [ى قيامت [هم در جوار خداوند هستند و از او آرزو و تمنّا مى‏كنند و خدا آرزوهايشان را بر مى‏آورد ؛ نه دعا و درخواستى از ايشان را ردّ مى‏كند و نه از بهره لذّت‏هايشان چيزى مى‏كاهد. پس، اى بندگان خدا! هركه را خِرَدى باشد ، به چنين چيزى اشتياق مى‏ورزد و براى آن كار مى‏كند و تقواى الهى در پيش مى‏گيرد . هيچ توش و توانى نيست ، مگر به واسطه خداوند.