حدیث دعا براى رفاه در زندگى

امام صادق عليه‏السلام : على بن حسين عليهماالسلام اين دعا را مى‏خواند:
«بار خدايا! از تو نيكويىِ معشيت را درخواست مى‏كنم؛ معيشتى كه با آن بتوانم همه نيازهايم را برآورم، و بدان وسيله ، در اين زندگى به آخرتم نايل آيم؛ نه آن چنان مرا در آن غوطه‏ور سازى كه دچار طغيان شوم، و نه آن سان بر من تنگ‏گيرى كه به رنج و سختى بيفتم، از روزىِ حلالت به من گشايش ده و از باران فضلت بر من بريزان. نعمتى بى‏نقض و دَهِشى بى‏وقفه از جانب خودت [به من ارزانى دار] ؛ امّا نه چندان بر آن بيفزاى كه خرّمى‏اش مرا به خود سرگرم سازد و شكوه و زيبايى‏اش فريفته‏ام گردانَد و در نتيجه ، از شكر نعمتت بازمانم، و نه چندان آن را بر من بِكاه كه رنج تحصيلش باعث كوتاهى‏ام در عمل [وعبادت] شود و همّ و غمش سينه‏ام را پُر كند.
اى معبود من! از اين روزى‏ات آن قدر به من عطا فرما كه از بَدانِ خَلقت
بى‏نياز شوم و به وسيله آن ، به خشنودىِ (/ بهشتِ) رضوان تو نايل آيم.
پناه مى‏برم به تو ، اى معبود من! از شرّ دنيا و شرّ آنچه در دنياست. دنيا را بر من زندان مگردان و جدايى آن را مايه اندوهم قرار مده. مرا از اين سراى آزمايش ، در حالى به سراى زندگانى و سكونتگاه نيكان [آخرت [بِبَر كه از من ، خشنود باشى و اعمالم پذيرفته باشد ، و نعمت‏هاى آن سراى ماندگار را جايگزين اين دنياى فنا پذيرم كن.
بار خدايا! به تو پناه مى‏برم از سختى و بلاهاى دنيا و يورش‏هاى شياطين و سلاطين آن ، و تنبيه و مجازات‏هايش، و از زورگويى و ستمِ كسى كه در اين دنيا به من ستم كند و زورگويى كند.
بار خدايا! هركه برايم نقشه كشيد ، تو برايش نقشه بكش، و هركه قصد من كرد ، قصد او كن و تيغ آن كس را كه بر رويم تيغ كشيد، كُند كن و آتش آن كس را كه براى من آتش افروخت ، خاموش كن و دسيسه دسيسه‏گران را از من بگردان و چشم‏هاى كافران را از من ، كور گردان و بدسِگالى كسى را كه نسبت به من در سر پرورانده ، از من دور كن و گزند بدخواهان (يا: شور چشمان) را از من دفع كن و با آرامش [خود] ، مرا از آن نگه دار و زره محكم خود را بر من بپوشان و مرا در پرده نگه‏دارنده‏ات پنهان بدار، حالم را نكو گردان و كردارم را مطابق گفتارم قرار ده و به خانواده‏ام و اموالم بركت عطا فرما.