حدیث ـ 12 زندان مؤمن و بهشت كافر

امام زين العابدين عليه‏السلام : [در كربلا] چون كار بر حسين بن على بن ابى طالب عليه‏السلام سخت شد ، همراهانش به او نگريستند ، ديدند كه ايشان به خلاف ايشان است؛ چرا كه هرچه كار سخت‏تر مى‏شد ، رنگ از چهره آنان بر مى‏گشت و بدن‏هايشان به لرزه و قلب‏هايشان به تپش مى‏افتاد ؛ امّا حسين عليه‏السلام و عدّه‏اى از ياران خاصّ او ، رنگ چهره‏شان روشن مى‏شد و بدن‏هايشان آرام مى‏گرفت و دل‏هايشان تسكين مى‏يافت. همراهان به يكديگر گفتند: ببينيد، از مرگ باكى ندارد!
حسين عليه‏السلام به ايشان فرمود: «صبور باشيد ، اى بزرگ‏زادگان؛ زيرا مرگ ، چيزى نيست ، جز پلى كه شما را از رنج و سختى به سوى بهشت‏هاى پهناور و خوشى و آرامش هميشگى عبور مى‏دهد. پس كدام يك از شما دوست ندارد كه از زندانى به كاخى منتقل شود؟ و براى دشمنان شما ، مرگ چيزى نيست ، جز همانند كسى كه از كاخى به زندان و شكنجه‏گاهى منتقل شود. پدرم از پيامبر خدا برايم حديث كرد كه: «دنيا، زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ ، پل آنان به سوى بهشتشان و پل اينان به سوى دوزخشان است. هرگز دروغ نگفته‏ام و به من ، دروغ گفته نشده است».