حدیث مطلّقه زيركان

مروج الذهب ـ به نقل از ضرار بن ضَمْره ، در پاسخ به درخواست معاويه براى توصيف امام على عليه‏السلام ـ : از دنيا و زرق و برق آن ، گريزان بود و با شب و تاريكى آن ، انس داشت . گويا مى‏بينم در حالى كه شب ، پرده‏هايش را افكنده
و ستارگانش ناپديد شده‏اند ، او در محراب خويش محاسنش را به دست گرفته و چون مار گزيده به خود مى‏پيچد و به سان مصيبت زده مى‏گريد و مى‏گويد:
«اى دنيا! غير مرا بفريب. آيا خود را به من عرضه مى‏كنى، يا كه خويشتن را برايم مى‏آرايى؟ مباد، مباد كه آن روز برسد! من تو را سه طلاقه كرده‏ام ، كه مرا در آن رجوعى نيست. عمر تو كوتاه است، و عيشت حقير، و اهمّيتت ناچيز. آه از كمىِ توشه، و دورى سفر و تنهايى [در] راه.