حدیث ب ـ آزمندى

امام على عليه‏السلام ـ در نامه‏اش به عمرو بن عاص ـ : امّا بعد ؛ دنيا مايه باز داشتن از غير خود (آخرت) است، و دنياپرست در آن ، شكست خورده است. او هرگز به چيزى از دنيا نرسيد ، مگر آن كه دنيا درى از آزمندى را به رويش گشود، و هزينه‏اى بر او بار كرد كه موجب دنياخواهى بيشتر او شد. دنيادار ، هر اندازه از دنيا به دست آورد ، باز او را از آنچه به دست نياورده است ، بى‏نياز نمى‏كند، در حالى كه سرانجام او ، جدا شدن از چيزى است كه گرد آورده است. خوش‏بخت ، كسى است كه از ديگران پند گيرد.
پس، اى ابو عبد اللّه‏! اجر خود را ضايع مكن، و با معاويه در راه باطلش همراهى منما؛ چرا كه معاويه مردم را خوار مى‏شمارد و براى حق ، ارزشى قائل نيست.