«يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَْرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَوةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا فِى الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ» .
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! شما را چه شده است كه چون به شما گفته مىشود: در راه خدا بسيج شويد، كندى به خرج مىدهيد؟ آيا به جاى آخرت ، به زندگى دنيا دل خوش كردهايد؟ متاع زندگى دنيا در برابر آخرت، جز اندكى نيست»
مسند ابن حنبل عن أبي هريرة : سَمِعتُ رَسولَ اللّه صلىاللهعليهوآله يَقولُ لِثَوبانَ : كَيفَ أنتَ
يا ثَوبانُ إذا تَداعَت عَلَيكُمُ الاُمَمُ كَتَداعيكُم عَلى قَصعَةِ الطَّعامِ يُصيبونَ
مِنهُ؟
قالَ ثَوبانُ : بِأَبي واُمّي يا رَسولَ اللّهِ أمِن قِلَّةٍ بِنا؟
قالَ : لا ، أنتُم يَومَئِذٍ كَثيرٌ ، ولكِن يُلقى في قُلوبِكُمُ الوَهنُ .
قالوا : ومَا الوَهنُ يا رَسولَ اللّهِ؟
قالَ : حُبُّكُمُ الدُّنيا وكَراهِيَتُكُمُ القِتالَ .
مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابو هريره ـ : شنيدم كه پيامبر خدا به ثوبان
مىفرمايد: «چگونهاى تو ـ اى ثوبان ـ ، آن گاه كه امّتها بر ضدّ شما گرد آيند ، آن سان كه شما بر گرد قَدَح غذا گرد مىآييد تا از آن به نوايى برسيد؟» .
ثوبان گفت: پدر و مادرم به فدايت ، اى پيامبر خدا! آيا از اندك بودن ماست؟
فرمود: «نه . در آن روز ، شما پرشماريد؛ امّا در دلهايتان ضعف افكنده مىشود».
گفتند : [مقصودتان از] ضعف چيست ، اى پيامبر خدا؟
فرمود: «علاقهمندى شما به دنيا و بيزارىتان از جهاد».
منبع: مسند ابن حنبل : ج 3 ص 281 ح 8721 ، كنز العمّال : ج 3 ص 235 ح 6319 وراجع مسند ابن حنبل : ج 8 ص 327 ح 22460 وسنن أبي داوود : ج 4 ص 111 ح 4297 .
