حدیث ديدار فرشتگان

الكافى : ـ به نقل از سلام بن مُستنير ـ حُمران بن اَعيَن به امام باقر عليه‏السلام گفت: خداوند ، شما را براى ما پايدار بدارد و ما را از وجودتان بهره‏مند گرداند ـ به اطّلاع شما مى‏رسانم كه ما وقتى خدمت شما مى‏رسيم ، تا زمانى كه نزد شما هستيم ، دل‏هايمان نرم‏اند و جان‏هايمان از دنيا بيزاراند و به اين مال و منالى كه در دست مردم است بى‏اعتنا [ ييم ]؛ امّا از نزد شما كه مى‏رويم و با مردم و تجّار و كسبه محشور مى‏شويم ، دنيادوست مى‏گرديم!
امام باقر عليه‏السلام فرمود: «دل است؛ گاه ، سخت مى‏شود و گاه ، نرم».
امام باقر عليه‏السلام سپس فرمود: «ياران محمّد صلى‏الله‏عليه‏و‏آله گفتند: اى پيامبر خدا! ما از نفاق ، بر خود مى‏ترسيم!
فرمود: «چرا از آن مى‏ترسيد؟» .
گفتند: زمانى كه نزد شما هستيم و شما ما را موعظه مى‏كنيد و به آخرت
تشويق مى‏نماييد ، مى‏ترسيم و دنيا را فراموش مى‏كنيم و به آن بى‏رغبت مى‏شويم ، تا آن جا كه گويا آخرت و بهشت و دوزخ را مى‏بينيم؛ امّا همين كه از خدمت شما مى‏رويم و داخل اين خانه‏ها مى‏شويم و فرزندانمان را مى‏بوييم و اهل و عيالمان را مى‏بينيم ، تقريباً از آن حالى كه در نزد شما داشتيم ، بر مى‏گرديم، به طورى كه گويى اصلاً چنان حالى نداشته‏ايم! آيا بيم آن داريد كه اين حالت ما ، نفاق باشد؟
پيامبر خدا به آنان فرمود: «هرگز. اينها گام‏ها [و وسوسه‏ها]ى شيطان‏اند كه شما را به دنيا تشويق مى‏كند . به خدا سوگند ، اگر به همان حالى كه گفتيد ، باقى بمانيد ، فرشتگان با شما دست مى‏دهند و بر آب راه مى‏رويد».