حدیث خوشى دنيا ، با رنج آميخته است
عنه عليهالسلام ـ في ذَمِّ الدُّنيا ـ : لَم يَكُنِ امرُؤٌ مِنها في حَبرَةٍ إلاّ أعقَبَتهُ بَعدَها عَبرَةٌ ، ولَم يَلقَ في سَرّائِها بَطنا إلاّ مَنَحَتهُ مِن ضَرّائِها ظَهرا ، ولَم تَطُلَّهُ فيها ديمَةُ رَخاءٍ إلاّ هَتَنَت عَلَيهِ مُزنَةُ بَلاءٍ ، وحَرِيٌّ إذا أصبَحَت لَهُ مُنتَصِرَةً أن تُمسِيَ لَهُ مُتَنَكِّرَةً ، وإن جانِبٌ مِنهَا اعذَوذَبَ وَاحلَولى ، أمَرَّ مِنها جانِبٌ فَأَوبى ، لا يَنالُ امرُؤٌ مِن غَضارَتِها رَغَبا إلاّ أرهَقَتهُ مِن نِوائِبِها تَعَبا ، ولا يُمسي مِنها في جَناحِ أمنٍ إلاّ أصبَحَ عَلى قَوادِمِ خَوفٍ . امام على عليهالسلام ـ در نكوهش دنيا ـ : هيچ انسانى در دنيا به شادىاى نرسيد ، مگر اين كه در پى آن ، دنيا به او اشك [ و اندوه ] داد، و از خوشىهاى دنيا به نوايى نرسيد ، مگر اين كه دنيا از سختىهايش به او چشانيد، و در آن ، بارانى از آسايشْ او را تر نكرد ، مگر اين كه ابر رنج بر او فرو باريد. اين ، رسم دنياست كه هر گاه صبحگاهان ياور انسان شود ، شامگاهان به دشمنْ بدل مىگردد، و اگر بخشى از آن گوارا و شيرين باشد ، بخش ديگرش تلخ و ناگوار است . هيچ كس از خوشىهاى آن به مرادى نمىرسد ، مگر آن كه دنيا با مصيبتهاى خود ، او را به ستوه مىآورد، و [ هيچ كس ] روز را با آسودگى خيال ، به شب نمىرساند ، مگر آن كه شب را بر بالهاى ترس به روز مىرساند. منبع: نهج البلاغة : الخطبة 111 ، تحف العقول : ص 180 نحوه وفيه «هتفت» بدل «هتنت» ، بحار الأنوار : ج 73 ص 97 ح 82 ؛ مطالب السؤول : ص 50 نحوه .
فهرست دنيا و آخرت ج2 خوشى دنيا ، با رنج آميخته است حديث و آيات
|