«فَأَمَّا مَن طَغَى * وَ ءَاثَرَ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا * فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِىَ الْمَأْوَى » .
«امّا هر كه طغيان كرد و زندگى دنيوى را برگزيد ، پس ، جايگاه او همان آتش است»
«وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُواْ عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَـتِكُمْ فِى حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَ اسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِى الاْءَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِمَا كُنتُمْ تَفْسُقُونَ » . «و روزى كه آنانى كه كفر ورزيدهاند ، بر آتش عرضه مىشوند ، [به آنان مىگويند: [نعمتهاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان صرف كرديد و از آنها برخوردار شديد . پس ، امروز به سزاى آن كه در زمين ، به ناحق سركشى مىنموديد و به سبب اينكه نافرمانى مىكرديد ، بهعذاب خفّتآور ، كيفر داده مىشويد»
«مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَــلَهُمْ فِيهَا وَ هُمْ فِيهَا لاَ يُبْخَسُونَ * أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِى الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَ حَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَ بَـطِـلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ » . «كسانى كه زندگى دنيا و زيور آن را بخواهند ، [جزاى] كارهايشان را در آن به طور كامل به آنهامىدهيم و به آنان در آن جا كم داده نخواهد شد . اينان ، كسانى هستند كه در آخرت ، جز آتش برايشان نخواهد بود و آنچه در آن جا (دنيا) كردهاند ، به هدر رفته و آنچه انجام مىدادهاند ، باطلگرديده است»
رسول اللّه صلىاللهعليهوآله ـ في وَصاياهُ لاِبنِ مَسعودٍ ـ : يَابنَ مَسعودٍ ... اِتَّقِ اللّهَ فِي السِّرِّ
وَالعَلانِيَةِ ... فَإِنَّ اللّهَ تَعالى يَقولُ :
«وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ» . ولا تُؤثِرَنَّ الحَياةَ الدُّنيا عَلَى الآخِرَةِ بِاللَّذّاتِ وَالشَّهَواتِ؛ فَإِنَّهُ تَعالى يَقولُ في كِتابِهِ :
«فَأَمَّا مَن طَغَى * وَ ءَاثَرَ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا * فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِىَ الْمَأْوَى» يَعنِي الدُّنيا المَلعونَةَ ، وَالمَلعونَ ما فيها إلاّ ما كانَ لِلّهِ .
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله ـ در سفارشهايش به ابن مسعود ـ : اى پسر مسعود! ... در نهان و آشكار از خدا بترس ... ؛ زيرا كه خداى متعال مىفرمايد : «و براى كسى كه
از مقام پروردگارش بترسد ، دو بهشت است» و با در پيش گرفتن لذّات و شهوات ، زندگى دنيا را بر آخرت برمگزين ؛ زيرا كه خداى متعال در كتابش مىفرمايد : «و امّا هر كه طغيان كرد ، و زندگى دنيوى را برگزيد ، پس ، جايگاه او همان آتش است» . مقصود ، دنياى لعنت شده است . هر آنچه در دنياست ، لعنت شده است ، مگر آنچه براى خدا باشد.
منبع: مكارم الأخلاق : ج 2 ص 354 ح 2660 عن عبد اللّه بن مسعود ، بحار الأنوار : ج 77 ص 105 ح 1 .
