حدیث معناى سوداگرى آخرت

مسند ابن حنبل ـ به نقل از اَنَس ـ : مردى گفت : اى پيامبر خدا! فلانى درخت خرمايى [در باغ من [دارد و من مى‏خواهم باغم را با آن ، ديواربندى كنم . دستور دهيد درختش را به من بدهد تا با آن ، باغم را ديواربندى كنم.
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به او فرمود : «نخلت را ، در ازاى نخلى در بهشت ، به او بده» .
آن مرد نپذيرفت.
ابو دَحداح نزد آن‏مرد آمد و گفت: نخلت را به‏باغ خرمايم بفروش.
مرد فروخت.
ابو دحداح ، نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آمد و گفت : من آن نخل را به [بهاى] باغم خريدم . آن نخل را به آن مرد (صاحب باغ) بدهيد ؛ زيرا كه من آن را به شما [هديه [مى‏دهم.
پيامبر خدا چند بار فرمود : «چه بسيار خُرمابُن‏هايى كه در بهشت ، از آنِ ابو دحداح شد!» .
ابو دحداح ، نزد همسرش آمد و گفت : اى اُمّ دَحداح! باغ را ترك كن ؛ زيرا كه من آن را به نخلى در بهشت فروختم.
همسرش گفت : سوداى سودآورى است (يا جمله‏اى شبيه به اين) .