حدیث برحذر داشتن از همنشين بد

(يكى از آنان (اهل‏بهشت) گويد: مرا همنشينى‏بود كه مى‏گفت: «آيا تو از آنها هستى كه تصديق مى‏كنند كه چون مرديم و خاك و استخوان شديم ، كيفرمان مى‏دهند ؟» . گويد : «آيا مى‏توانيد بنگريد ؟» . پس مى‏نگرد و او را در ميان آتش دوزخ مى‏بيند» .

(يادآورْ روزى را كه ستمكار ، دستانِ خود را به دندان مى‏گزد و مى‏گويد : «اى كاش با پيامبر ، راهى برمى‏گرفتم . واى بر من! كاش فلانى (فلان دوست بد) را دوست نگرفته بودم ! او مرا به گمراهى كشيد با آن كه قرآن براى من نازل شده بود» و شيطان ، همواره خوار كننده انسان بوده است» .

(هر كس از ياد [خداى ]رحمانْ روى بگرداند ، شيطانى بر او مى‏گماريم كه همنشين او خواهد بود . آن شيطان‏ها ، از راه خدا بازشان مى‏دارند ؛ ولى مى‏پندارند كه هدايت يافتگان‏اند . تا آن‏گاه كه نزد ما آيد ، [به شيطان ]گويد : «اى كاش ميان من و تو فاصله ميان مشرق و مغرب بود ، و تو چه همنشين بدى بودى !»)

(و [دوزخيانْ ]برخى به برخى روى آورده، بپرسند . گويند : «شما [گمراه كنندگان ما ]بوديد كه [براى فريفتن ما ]از راه خيرخواهى مى‏آمديد» . [آنها در جواب ]مى‏گويند : «نه ! شما خودتان اهل ايمان نبوديد . ما را بر شما هيچ تسلّطى نبود . شما خود ، مردمى نافرمان بوديد . پس گفته پروردگارمان بر ما قطعى شد و ما همگى از عذاب مى‏چشيم . ما شما را گم‏راه كرديم ، همان‏گونه كه خود گم‏راه بوديم) .

(بر آنان ، همنشينانى برانگيختيم كه برايشان آنچه را فرارويشان بود و آنچه پشت سرشان بود ، بياراستند ، و بر آنها نيز همانند پيشينيانشان از جِن و اِنس ، عذابْ قطعى شد ؛ زيرا زيانكار بودند) .