حدیث ل ـ دعا در غياب دوست

الكافى ـ به نقل از ابراهيم بن هاشم ـ : عبداللّه‏ بن جُندَب را [در روز عَرَفه] در «توقّفگاه [عرفات]» ديدم . ايستادنى به اين زيبايى نديده بودم : يكسره دستانش را به سوى آسمان بركشيده بود و اشك‏هايش بر گونه‏هايش سرازير مى‏شد و به زمين مى‏رسيد . چون مردم به راه افتادند ، به او گفتم : «اى ابامحمّد! ايستادنى به زيبايى ايستادن تو نديده بودم» .
پاسخ داد : «به خدا سوگند ، جز براى برادرانم دعا نمى‏كردم ؛ چون امام كاظم عليه‏السلاممرا آگاه ساخت كه هر كه در غيابِ برادرش براى او دعا كند ، از عرش ، او را ندا مى‏دهند : براى تو صد هزار برابر آن است . لذا ناخوش داشتم كه صد هزار دعاى مستجاب را براى يك دعا كه نمى‏دانم مستجاب مى‏شود يا نه ، واگذارم» .