حدیث 1 عشق ستوده

رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : يَقولُ اللّه‏ُ تَعالى : إذا كانَ الغالِبُ عَلى عَبدِيَ الاِشتِغالَ بي جَعَلتُ نَعيمَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري ، فَإِذا جَعَلتُ نَعيمَهُ ولَذَّتَهُ في ذِكري عَشِقَني وعَشِقتُهُ ، فَإِذا عَشِقَني وعَشِقتُهُ رَفَعتُ الحِجابَ فيما بَيني وبَينَهُ ، وصِرتُ مَعالِمَ بَينَ عَينَيهِ ، لا يَسهو إذا سَهَا النّاسُ ، اُولئِكَ كَلامُهُم كَلامُ الأَنبِياءِ ، اُولئِكَ الأَبطالُ حَقّا ، اُولئِكَ الَّذينَ إذا أرَدتُ بِأَهلِ الأَرضِ عُقوبَةً وعَذابا ذَكَرتُهُم فَصَرَفتُ ذلِكَ عَنهُم .

رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند متعال مى‏فرمايد : هرگاه اشتغال به [ياد] من بر بنده‏ام چيره گردد، خوشى و لذّتش را در يادكرد خودم قرار مى‏دهم . پس چون خوشى و لذّتش را در يادكردِ خودم قرار دادم ، با من عشق مى‏ورزد و من با او عشق مى‏ورزم. پس چون با من عشق ورزيد و من با او عشق ورزيدم ، حجاب ميان خود و او را برمى‏دارم و خود ، نشانه‏هاى برابر چشمانش مى‏شوم . در نتيجه ، چون مردم دچار فراموشى و خطا شوند، او دچار فراموشى و خطا نمى‏گردد . آنان ، سخنشان سخن پيامبران است . آنان ، قهرمانان حقيقى‏اند . اين كسان هستند كه هرگاه بخواهم زمينيان را كيفر يا عذابى دهم ، به يادشان مى‏افتم و در نتيجه ، عذاب و كيفر را از زمينيان برطرف مى‏كنم .

منبع: حلية الأولياء : 6 / 165 عن الحسن ، كنز العمّال : 1 / 433 / 1872 .