حدیث پرستش دوستداران

رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : شعيب عليه‏السلام از دوستى خداى عز و جلچندان گريست كه نابينا شد . پس خداوند ، بينايى‏اش را به او بازگرداند . باز چندان گريست تا آن كه نابينا شد . پس خداوند ، بينايى‏اش را به او بازگرداند . باز چندان گريست كه نابينا شد . پس خداوند ، بينايى‏اش را به او بازگرداند . در مرتبه چهارم ، خداوند به او وحى كرد : «اى شعيب ! اين كار را تا كى مى‏خواهى همچنان تكرار كنى ؟ اگر اين كارت از ترس دوزخ است ، آن را از تو بازداشتم و اگر از اشتياق به بهشت است ، آن را بر تو روا ساختم» .
شعيب گفت : بارالها و سرورا ! تو خود مى‏دانى كه از ترس دوزخت و يا از سرِ اشتياق به بهشتت گريه نمى‏كنم ؛ ليكن دوستى تو با قلبم پيوند خورده است . از اين رو ، تاب صبورى ندارم تا تو را ببينم .
پس خداوند عز و جل ، به او وحى كرد : «هان ! حال كه كارت به اين سبب است ، به زودى موسى بن عمران ، هم‏سخنِ خود را به خدمت تو درخواهم آورد» .